American Dream

Dawno nie było tutaj jakiejś bardziej treściwej notki, ale jakoś w tej chwili nie mam na nie weny. Ostatnie intensywne ślęczenie nad magisterką sprawiło, że teraz stworzenie nawet kilku sensownych zdań sprawia mi trudność ;)
Na szczęście pracę (z kilkoma dniami opóźnienia) napisałam, więc jutro bądź w czwartek idę zanieść ją promotorowi. Trzymajcie kciuki, by mi ją  później zatwierdził, bo jak bym jeszcze coś miała w niej poprawiać, to chyba oszaleję ;)

Dzisiaj chciałabym dodać trochę luźniejszą notkę z pewnym bliskim mojemu sercu tematem. Jak już kiedyś tutaj pisałam, fascynują mnie Stany Zjednoczone. Nie wiem, skąd to się wzięło i dlaczego, ale ta fascynacja zaczęła się jak miałam kilkanaście lat i z tą samą intensywnością trwa do teraz.

Jak byłam w liceum, to po maturze planowałam wyjazd na rok jako au pair do USA. Były to dość poważne plany, jednak koniec końców zdecydowałam, że zamiast do Stanów pojadę jako au pair do jakiegoś kraju w Europie, wrócę po wakacjach do Polski i zacznę studia. Tak też się stało (a potem jeszcze 2 razy wyjeżdżałam jako wakacyjna au pair do Europy), a wyjazd do Stanów został odłożony na przyszłość.

Z kolei podczas studiów myśli o USA znowu wracały, tym razem brałam pod uwagę wyjazd typu Work&Travel lub Camp America. Trochę zawirowań w życiu osobistym jednak sprawiło, że z tego również nie skorzystałam. A teraz na dniach kończę studia, więc na taki program już się nie kwalifikuję.

Czy żałuję, że nie zdecydowałam się na żaden z tych wyjazdów? Żałuję jak cholera. Nawet nie wiecie, jak bardzo. Wiem, że jeszcze nie wszystko stracone, na au pair cały czas jeszcze mogłabym pojechać (przyjmują do 27 roku życia), ale taki wyjazd jest minimum na rok. A mam tu w Polsce trochę życia
, ciężko byłoby to wszystko zostawić na tak długi czas... Jest jeszcze program Internship, ale to już o wiele bardziej ambitne i ciężej to załatwić.

Jedyne, czego jestem pewna to fakt, iż muszę tam pojechać. Obojętnie jak i na jak długo, ale muszę. Choćby po to, by moją fascynację skonfrontować z rzeczywistością. Nie chcę mając lat 40 pluć sobie w brodę, że jak byłam młoda to mogłam jechać. Szkoda, że nie mam żadnej rodziny w USA, to pojechałabym chociaż turystycznie. No ale dla chcącego nic trudnego. Jak się obronię w październiku, to będę myśleć. Będę myśleć i będę rozważać możliwe opcje wyjazdu. W końcu to tylko Stany, a nie lot na księżyc. Wszystko jest możliwe do zrealizowania. I tego będę się trzymać.

Jeszcze parę amerykańskich inspiracji na koniec. Ja wiem, że to, co na obrazku, przedstawione jest w cukierkowym świetle, a rzeczywistość bywa inna. Ale pomarzyć zawsze można :)

Los Angeles:

Nowy Jork:

A Wy, byłyście kiedyś w Stanach? Jaki jest Wasz wymarzony kraj, do którego chciałybyście pojechać? 
źródła zdjęć: tumblr