Z życia au pair - pierwszy miesiąc w Anglii

Jak ten czas szybko leci - dziś mijają dokładnie 4 tygodnie od mojego przyjazdu tutaj. A to parę ciekawostek z mojego dotychczasowego pobytu.

Liczba rzuconych pod nosem przekleństw podczas jazdy po angielskich drogach: 387

Dziennie robię autem ok. 50-75 km. Jako że jestem zahartowana po byciu „szoferem” w Irlandii, ruch lewostronny nie sprawia mi żadnego problemu. Gorzej jest z jakością lokalnych dróg, które są dziurawe i wąskie. Wszechobecne wielopasmowe ronda da się przeżyć, jednak jestem ciekawa, czy słyszałyście o The Magic Roundabout:

źródło: wikipedia, grafika google

To na zdjęciu akurat nie z mojej wioski, ale u mnie w okolicy też takowe się znajduje i muszę przez nie przejeżdżać jak chcę odwiedzić centrum handlowe w pobliskim mieście. 

Liczba konfrontacji z dzikim zwierzem: 3

Mieszkam tuż obok rezerwatu przyrody, a co za tym idzie, dużej ilości (mało płochliwych) dzikich zwierząt. Zaczęło się od wiewiórki, a potem było jeszcze ciekawiej:

 Pewnego ranka zobaczyłam przez okno jelenia w naszym ogrodzie :]

A ostatnio prawie dostałam zawału, bo kiedy jechałam samochodem nagle z krzaków wzleciało, a raczej wyskoczyło, ogromne ptaszydło - jastrząb lub sokół. Gdybym nie zahamowała to wylądowałby na mojej przedniej szybie.

 Sam rezerwat jest super, byłam już tam 2 razy na joggingu - bardzo przyjemne miejsce i dużo ścieżek do biegania.

Liczba razy, w których wkurzyłam się na młodą: 2 (czyli jak na miesiąc to bardzo dobry wynik :D)

Patricia ogólnie jest spoko, ale jest dość zamknięta w sobie. Nie mam z nią problemów, ale czasem muszę ją pospieszać, żeby szybciej wyszykowała się do szkoły itp. i przez to czasami mam nerwa ;)

Miałam okazję być na przedstawieniu w szkole Patricii. To jest prywatna żeńska szkoła, uczennice mają świetne mundurki – plisowane spódniczki, sweterki, płaszczyki i kapelusze :)

Liczba dni, w których żałowałam wyjazdu: 0

Ta rodzinka jest chyba najlepsza ze wszystkich czterech, u których miałam okazję pracować. Pracuję od poniedziałku do piątku. Moim głównym obowiązkiem jest wożenie młodej do i ze szkoły i wypakowanie zmywarki. Innych obowiązków nie mam, bo przychodzą do nich sprzątaczki, a hostka sama gotuje. Ja gotuję dla siebie, bo oni jedzą głównie po wegetariańsku (ale oczywiście nie przeszkadza im, że ja jem mięso).

Ale wiecie, już chyba kiedyś Wam pisałam, ten mój wyjazd au pair nie jest celem samym w sobie. To pierwszy z kroków większego „przedsięwzięcia”. Chodzi o to, że po pracy u tej rodzinki planuję zostać w Anglii na dłużej. Hostka oczywiście o tym wie, bardzo wspiera mnie we wszystkim i oferuje swoją pomoc. No ale na razie nie wybiegam zbyt daleko w przyszłość (tzn. wybiegam, ale nie na blogu ;)).

źródło: tumblr

Póki pracuję u nich, będę chciała podjąć jakąś nieskomplikowaną dodatkową pracę na 20-24 godziny tygodniowo, np. w kawiarni. Zawsze to jakaś dodatkowa kaska, którą będę mogła sobie odkładać, a wypłatę au pair bez wyrzutów sumienia przeznaczać na przyjemności, np. zakupy. A jeśli mowa o zakupach, to następnej notce pokażę Wam, co kosmetycznego nabyłam m.in. z Lusha i The Body Shop :)